Ο πολυδιαφημισμένος εξωδικαστικός συμβιβασμός του Ν. 4469/2017.

Όπως δήλωσε από την Θεσσαλονίκη ο ειδικός γραμματέας Διαχειρίσεως Ιδιωτικού Χρέους κ. Φώτης Κουρμούσης, πραγματικό μαρτύριο και δύσκολο τεστ για τις επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες απέβη ο εξωδικαστικός μηχανισμός ρυθμίσεως οφειλών, αφού από τις 27.000 επιχειρήσεις έχουν ολοκληρώσει την αίτηση μόνο οι 700 και έχουν προκριθεί μέχρι σήμερα μόνον οι 23 για να περάσουν στο τελικό στάδιο.

Αντιθέτως, το σχέδιο για τις 120 δόσεις για όσους έχουν οφειλές προς την Εφορία και τα Ασφαλιστικά Ταμεία άνω των 50.000 ευρώ, φαίνεται ότι αν τελικά λάβει σάρκα και οστά θα αποτελέσει μια διέξοδο στη μείωση των ληξιπρόθεσμων χρεών που έχουν ήδη σπάσει το φράγμα των 130 δισ. ευρώ και θα ανακουφίσει τους φορολογούμενους και τους ασφαλισμένους που το περιμένουν σαν μάννα εξ ουρανού.

Το σχέδιο αυτό προβλέπει ρύθμιση των οφειλών σε 10 χρόνια με κούρεμα τόσο στις προσαυξήσεις και στα πρόστιμα, όσο και στην κύρια οφειλή.

Τα κριτήρια κατά πληροφορίες μας θα είναι κυρίως εισοδηματικά και περιουσιακά.

Τέλος, σύμφωνα με το σχέδιο, η ρύθμιση θα χάνεται επί μη καταβολής 3 δόσεων και επί μη υποβολής δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος και ΦΠΑ.

Το φιάσκο της αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων.

Το πρώτο πρόβλημα που παρουσιάστηκε για τον υπολογισμό των νέων αντικειμενικών αξιών, είναι η απροθυμία των εκτιμητών λόγω της χαμηλής αμοιβής αλλά και ο ανεπαρκής χρόνος ολοκλήρωσης του έργου (τέλη Μαρτίου).

Το δεύτερο πρόβλημα είναι ο προσδιορισμός των αντικειμενικών αξιών σε περιοχές όπου δεν έχει γίνει ούτε μία πράξη πώλησης τα τελευταία χρόνια.

Έτσι φτάσαμε στο φιάσκο οι εκτιμητές να προσδιορίζουν τις αντικειμενικές αξίες με βάση τις ιστοσελίδες αγγελιών και χωρίς να υπάρχουν στοιχεία. Όπως είναι γνωστό εκτός από τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων, (ΕΝΦΙΑ), οι φόροι και τα τέλη που θα επηρρεασθούν από τις νέες αντικειμενικές αξίες, είναι οι εξής:

1. Το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ)

2. Ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας των offshore εταιρειών

3. Ο Φόρος Μεταβίβασης Ακινήτων 3% (ΦΜΑ)

4. Ο Φόρος Διανομής Ακινήτων

5. Ο Φόρος Κληρονομιών, Δωρεών και Γονικών Παροχών

6. Το Τεκμαρτό Εισόδημα Ιδιοχρησιμοποίησης 3%

7. Οι Αντικειμενικές Δαπάνες Διαβίωσης και διάφοροι άλλοι φόροι και τέλη.

Ως προς τον ΕΝΦΙΑ το κενό που θα υπάρξει με την τυχόν μείωση στις διάφορες περιοχές των αντικειμενικών αξιών (2,65 δισ. ευρώ) η ΑΑΔΕ σχεδιάζει να το συμπληρώσει με την αύξηση του συμπληρωματικού φόρου.

Το φαιδρό της υπόθεσης αυτής είναι ότι υπάρχουν φήμες ότι όχι μόνον δεν μειώνονται οι αντικειμενικές αξίες ώστε να προσεγγίσουν τις εμπορικές οι οποίες έχουν καταποντιστεί στις περισσότερες περιοχές, αλλά υπάρχει αύξηση σε περισσότερες από το 60% των περιοχών της Ελλάδας.

Εννοείται βεβαίως, ότι οι εισηγήσεις των εκτιμητών θα παραδοθούν στη δευτεροβάθμια επιτροπή η οποία και θα παραδώσει το τελικό σχέδιο στο Υπουργείο Οικονομικών.

Φωτιές άναψε το νέο έντυπο Ε3 που θα πρέπει να συμπληρωθεί από επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες.

Όπως είναι γνωστό, το έντυπο Ε3 συμπληρώνεται κάθε χρόνο από πάνω από ένα εκατομμύριο ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρήσεις. Φέτος, όμως, δηλ. για το φορολογικό έτους 2018 για τα εισοδήματα που αποκτήθηκαν το 2017 εμφανίστηκε ένα νέο αναμορφωμένο Ε3 με πολλά νέα στοιχεία και ζητούμενες πληροφορίες που απαιτούν περισσότερο χρόνο από κάθε άλλη φορά για να συμπληρωθεί. Μερικά από τα νέα ζητούμενα στοιχεία είναι ο αριθμός σύμβασης και ο σειριακός αριθμός POS, επαγγελματικοί λογαριασμοί, ενεργές ιστοσελίδες κ.ά.

Λόγω των ανωτέρω δυσκολιών και του βεβαρυμμένου προγράμματος, αλλά και λόγω των υπαρχόντων προγραμμάτων μηχανογραφικής συμπλήρωσης τα οποία αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του νέου εντύπου Ε3, οι λογιστές – φοροτεχνικοί ζητούν από την ΑΑΔΕ αναβολή εφαρμογής του και μετάθεση αυτής για τον επόμενο χρόνο.

Τα μειονεκτήματα είναι περισσότερα από τα πλεονεκτήματα στην υποβολή των χωριστών δηλώσεων των συζύγων.

Στο προηγούμενο τεύχος του «Λογιστή» σελ. 389 γράψαμε για την έκδοση της υπ αριθ. 330/2018 απόφασης του ΣτΕ, η οποία δημοσιεύεται στο παρόν τεύχος στη στήλη της φορολογικής νομολογίας. Την απόφαση αυτή οφείλει να εφαρμόσει η Φορολογική Διοίκηση, θεσπίζοντας νομοθετικά το δικαίωμα αυτών των παντρεμένων ζευγαριών. Όμως, προέκυψε το ζήτημα αν τελικά συμφέρει η εφαρμογή της εν λόγω απόφασης γιατί τα μειονεκτήματά της υπερτερούν των πλεονεκτημάτων. Το πλεονέκτημα, βέβαια, το οποίο επισημάναμε και στο προηγούμενο τεύχος του «Λογιστή» είναι ότι όσοι δικαιούνται επιστροφής φόρου αλλά ο άλλος σύζυγος έχει κάποια οφειλή, δεν την χάνουν, ακόμα και αν δεν ρυθμιστεί η οφειλή του ετέρου συζύγου. Αυτός εξάλλου ήταν και ο λόγος που κάποιος σύζυγος ζήτησε και πέτυχε να εκδοθεί η ευνοϊκή γι αυτόν απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Υπάρχουν όμως και τα εξής μειονεκτήματα :

- Η ανάλωση κεφαλαίου με την υποβολή κοινής δήλωσης καλύπτεται από το οικογενειακό εισόδημα και συνεπώς η αγορά ενός περιουσιακού στοιχείου από τον ένα σύζυγο καλύπτει το τεκμήριο αγοράς από τα κοινά εισοδήματα των δύο συζύγων. Το ίδιο συμβαίνει και για το τεκμήριο διαβίωσης.

- Η κάλυψη των συναλλαγών με τη χρήση πλαστικού χρήματος (πιστωτικές και χρεωστικές κάρτες κ.λπ.) γίνεται και από τα εισοδήματα του άλλου συζύγου με την υποβολή κοινής δήλωσης, όχι όμως και με την υποβολή χωριστής δήλωσης.

- Με την υποβολή χωριστών φορολογικών δηλώσεων υπάρχει πρόβλημα με τα κοινωνικά επιδόματα (θέρμανσης κ.λπ.). Αντίθετα με την υποβολή κοινής δήλωσης των συζύγων λαμβάνεται υπόψη το οικογενειακό εισόδημα και όχι το ατομικό.

Κατά συνέπεια, το Υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει να προσαρμόσει νομοθετικά την απόφαση του ΣτΕ, λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω μειονεκτήματα που δημιουργούνται με την υποβολή ξεχωριστών δηλώσεων των συζύγων, καθιστώντας αυτήν προαιρετική και όχι υποχρεωτική.

Απορρόφηση ημεδαπής Α.Ε. από άλλη ημεδαπή Α.Ε. Ευθύνη διοικούντων την απορροφήσασα και την απορροφώσα για την πληρωμή των φόρων.

Η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) ζήτησε από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (Ν.Σ.Κ.) να γνωμοδοτήσει αν κατά την απορρόφηση νομικού προσώπου από άλλο νομικό πρόσωπο, ως συνυπόχρεα πρόσωπα για την πληρωμή του φόρου που οφείλεται από την απορροφούμενη εταιρεία, με βάση τις διατάξεις του άρθρου 115 του ν. 2238/1994, θεωρούνται και οι εντεταλμένοι στη διοίκηση της απορροφώσας εταιρείας, κατά ρητή διατύπωση των εν λόγω διατάξεων (σχετ. η ΠΟΛ.1103/12.10.2004 εγκύκλιος και το αριθ. πρωτ.Δ12 1123362 ΕΞ 2009/21.12.2009 έγγραφο).

Αντιθέτως, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους γνωμοδότησε κατά πλειοψηφία (ψήφοι 11 έναντι 3) ότι σε περίπτωση απορροφήσεως ημεδαπής ανώνυμης εταιρείας από άλλη ανώνυμη ημεδαπή εταιρεία, τα φυσικά πρόσωπα που είχαν στη διοίκηση της απορροφώσης εταιρείας κάποια από τις ιδιότητες του άρθρου 115 του ν.2238/1994, είτε πριν είτε μετά από την ολοκλήρωση της συγχωνεύσεως, δεν είναι συνυπόχρεα με την απορροφήσασα εταιρεία για την πληρωμή του φόρου εισοδήματος, παρακρατουμένων φόρων και ΦΠΑ, οι οποίοι, κατόπιν ελέγχου που ενεργήθηκε από την αρμόδια φορολογική αρχή μετά την ολοκλήρωση της απορρόφησης, προέκυψαν από δραστηριότητα και υποχρεώσεις της απορροφηθείσης εταιρείας, προσδιορίσθηκαν με εξωλογιστικό τρόπο και βεβαιώθηκαν σε βάρος της απορροφώσης εταιρείας.

Μεταβίβαση από επαχθή αιτία (πώληση) μετοχών ανώνυμης εταιρείας μη εισηγμένης στο χρηματιστήριο.

(Διαδικασία και φορολογία υπεραξίας)

Από 1ης Ιανουαρίου 2014, ημερομηνία του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Ν. 4172/2013) και σύμφωνα με το άρθρο 42 § 1 περίπτωση α, κάθε εισόδημα που προκύπτει από υπεραξία μεταβίβασης μετοχών ανώνυμης εταιρείας μη εισηγμένης σε χρηματιστηριακή αγορά υπόκειται σε φόρο εισοδήματος.

Με τις παραγράφους 3 και 4 του άρθρου 42 του Ν. 4172/2013, προσδιορίζεται η υπεραξία και ως τέτοια νοείται η διαφορά μεταξύ της τιμής κτήσης που κατέβαλε ο φορολογούμενος και της τιμής πώλησης που εισέπραξε. Η τιμή πώλησης προσδιορίζεται με βάση την αξία των ιδίων κεφαλαίων της εταιρείας που έχει εκδόσει τους μεταβιβαζόμενους τίτλους κατά το χρόνο της μεταβίβασης ή το τίμημα ή η αγοραία αξία που αναγράφεται στη σύμβαση μεταβίβασης, εφόσον αυτό είναι υψηλότερο. Η τιμή κτήσης προσδιορίζεται με βάση την αξία των ιδίων κεφαλαίων της εταιρείας που έχει εκδόσει τους μεταβιβαζόμενους τίτλους κατά το χρόνο απόκτησης ή το τίμημα που αναγράφεται στη σύμβαση μεταβίβασης κατά το χρόνο της απόκτησης των τίτλων, εφόσον οποιοδήποτε από τα ανωτέρω είναι χαμηλότερο.

Αν η τιμή κτήσης δεν μπορεί να προσδιορισθεί θεωρείται ότι είναι μηδενική. Για την εφαρμογή των διατάξεων της παραγράφου αυτής, για τον προσδιορισμό της τιμής κτήσης λαμβάνονται υπόψη οι εταιρικές πράξεις που έχουν λάβει χώρα μέχρι το χρόνο της μεταβίβασης. Σε περίπτωση διαδοχικών αποκτήσεων τίτλων, ως τιμή κτήσης λαμβάνεται η μέση τιμή κτήσης που προκύπτει από τη συνολική αξία κτήσης των τίτλων δια της συνολικής ποσότητας αυτών.

Το εισόδημα από υπεραξία μεταβίβασης κεφαλαίου (όπως είναι και οι μετοχές και τα μερίδια εταιρειών) φορολογείται με συντελεστή 15% (άρθρο 43 Ν. 4172/2013).

Ο δικαιούχος της ωφέλειας κατά τη στιγμή της μεταβίβασης δεν υποχρεούται στην καταβολή φόρου αλλά ούτε και στην υποβολή αντίστοιχης δήλωσης υπεραξίας, όπως απαιτούσαν οι προϊσχύουσες διατάξεις του ν.2238/1994. Αντίθετα, αφού δεν προβλέπεται διαφορετικά από το νόμο, ο δικαιούχος της ωφέλειας θα συμπεριλάβει το αντίστοιχο εισόδημα στην ετήσια δήλωση φορολογίας εισοδήματος στο τέλος του έτους και θα φορολογηθεί σύμφωνα με τα ανωτέρω.

Φορολογία χρηματικών δωρεών προς μη κερδοσκοπικά νομικά πρόσωπα (Ιδρύματα κ.λπ.)

Οι χρηματοδοτικές δωρεές σε μη κερδοσκοπικά Ιδρύματα κ.λπ. υπόκεινται σε αυτοτελή φορολόγηση με συντελεστή μισό τοις εκατό (0,5 %) πέραν του ποσού των χιλίων (1.000,00) ευρώ, που είναι αφορολόγητο.

Τούτο προκύπτει από τις συνδυασμένες διατάξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 25 του Ν. 2961/2001, όπως αυτή προστέθηκε με την παράγραφο 9 του άρθρου 25 του Ν. 3842/2010, της παραγράφου 5 του άρθρου 29 του Ν. 2961/2001, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή της με την παράγραφο 14 του άρθρου 25 του Ν. 3842/2010 και της ενότητας Β περίπτωση α του άρθρου 43 του Ν. 2961/2001 μετά την αντικατάστασή της με την παράγραφο 16 του άρθρου 25 του Ν. 3842/2010.

Το ημερομίσθιο της 1ης Μαΐου 2018 (Τρίτη)

H 1η Mαΐου, σύμφωνα με το άρθρο 1 του A.N. 380/68, μπορεί με απόφαση του υπουργού Aπασχόλησης και Kοινωνικής Προστασίας, που εκδίδεται κάθε χρόνο, να ορίζεται ως ημέρα υποχρεωτικής αργίας. Στην περίπτωση αυτή, όπως και την 25η Mαρτίου, τη Δευτέρα του Πάσχα, την 15η Aυγούστου και την 25η Δεκεμβρίου, ο εργοδότης έχει τις εξής υποχρεώσεις:

α) Eφόσον η επιχείρηση δεν λειτουργήσει, οφείλεται μόνο στους αμειβόμενους με ημερομίσθιο μισθωτούς το συνήθως καταβαλλόμενο ημερομίσθιο. Στους αμειβόμενους με μηνιαίο μισθό δεν οφείλεται τίποτε πλέον του μηνιαίου μισθού τους.

β) Σε όσους απασχολήθηκαν κατά την 1η Mαΐου και τις άλλες ημέρες υποχρεωτικής αργίας οφείλεται: αα) Eάν αυτοί οι μισθωτοί αμείβονται με ημερομίσθιο θα λάβουν το καταβαλλόμενο ημερομίσθιο και προσαύξηση 75% επ αυτού. H προσαύξηση, όμως, υπολογίζεται επί του νομίμου (δηλαδή, των σ.σ. εργασίας) ημερομισθίου και όχι επί του καταβαλλόμενου. ββ) Eάν αμείβονται με μηνιαίο μισθό, θα λάβουν μόνο την προσαύξηση 75% επί του 1/25 του νόμιμου μισθού.

_____________________
(1) Βλ. το άρθρο 31 του Ν. 3986/2011, κωδικοποιμένο στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος Χρ. Ν. Τότση