Παρακράτηση φόρου τόκων υπερημερίας. Παρακράτηση φόρου σε τόκους υπερημερίας που καταβάλλονται σε νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες, μετά την έναρξη ισχύος του ν. 4172/2013

Υπ. Οικ.: ΔΕΑΦ Β 1061927/05.05.2015

Με αφορμή προφορικά και γραπτά ερωτήματα που έχουν υποβληθεί στην υπηρεσία μας, αναφορικά με το πιο πάνω θέμα, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:

1. Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 37 του ν. 4172/2013, ο όρος «τόκοι» σημαίνει το εισόδημα που προκύπτει από απαιτήσεις κάθε είδους, είτε εξασφαλίζονται με υποθήκη είτε όχι, και είτε παρέχουν δικαίωμα συμμετοχής στα κέρδη του οφειλέτη είτε όχι, και ιδιαίτερα εισόδημα από καταθέσεις, κρατικά χρεόγραφα, τίτλους και ομολογίες, με ή χωρίς ασφάλεια, και κάθε είδους δανειακή σχέση, συμπεριλαμβανομένων των πρόσθετων ωφελημάτων (premiums), των συμφωνιών επαναγοράς (repos/reverse repos) και ανταμοιβών τα οποία απορρέουν από τίτλους, ομολογίες ή χρεόγραφα.

2. Όπως διευκρινίστηκε με την ΠΟΛ.1042/26.1.2015 εγκύκλιό μας, με την οποία δόθηκαν οδηγίες αναφορικά με τη φορολογική μεταχείριση του εισοδήματος από μερίσματα, τόκους και δικαιώματα μετά την έναρξη ισχύος των διατάξεων του νέου Κ.Φ.Ε. (ν.4172/2013), στην έννοια των τόκων εμπίπτουν κάθε είδους τόκοι, ημεδαπής ή αλλοδαπής προέλευσης, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι τόκοι δανείων, οι τόκοι υπερημερίας λόγω συμβατικής υποχρέωσης, καθώς και οι τόκοι που επιδικάζονται με δικαστική απόφαση, ανεξάρτητα αν αυτές αφορούν την επιχειρηματική δραστηριότητα της επιχείρησης.

3. Επίσης, με τις διατάξεις των περ. α' των παρ. 1 των άρθρων 62 και 64 του ν. 4172/2013 ορίζεται ότι οι πληρωμές τόκων υπόκεινται σε παρακράτηση φόρου με συντελεστή δεκαπέντε τοις εκατό (15%), ενώ με τις διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 62 του ίδιου νόμου ορίζεται ότι η παρακράτηση φόρου εξαντλεί τη φορολογική υποχρέωση της παραγράφου 1 σε περίπτωση που αυτός που λαμβάνει την πληρωμή, η οποία υπόκειται σε παρακράτηση φόρου είναι φυσικό πρόσωπο ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα που δεν έχει τη φορολογική κατοικία του και δεν διατηρεί μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα.

Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι για τα νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες, εκτός αυτών που δεν είναι φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδας και δεν διατηρούν στη χώρα μας μόνιμη εγκατάσταση, η παρακράτηση φόρου δεν εξαντλεί την υποχρέωσή τους για τα έσοδα από τόκους που αποκτούν, αλλά τα έσοδα αυτά συναθροιζόμενα με τα λοιπά έσοδά τους φορολογούνται ως έσοδα από επιχειρηματική δραστηριότητα, με το φορολογικό συντελεστή της παρ. 1 του άρθρου 58 του ν. 4172/2013, κατά περίπτωση, ανάλογα με τα τηρούμενα βιβλία (ΠΟΛ.1042/26.1.2015 εγκύκλιός μας).

Τα αναφερόμενα πιο πάνω, σχετικά με την παρακράτηση φόρου, έχουν εφαρμογή για πληρωμές που πραγματοποιούνται από τη 1η Ιανουαρίου 2014 και μετά, και ειδικότερα για τόκους που καταβάλλονται ή πιστώνονται μετά την 1.1.2014.

4. Από τα στοιχεία που τέθηκαν υπόψη της υπηρεσίας μας προκύπτει ότι, μέχρι την έκδοση της ΠΟΛ.1042/26.1.2015 εγκυκλίου μας, υπόχρεοι σε παρακράτηση, κατά την καταβολή τόκων υπερημερίας, είτε δεν διενέργησαν παρακράτηση φόρου, ιδίως στις περιπτώσεις που οι τόκοι αυτοί ενέπιπταν στις διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 25 του ν. 2238/1994, είτε διενέργησαν παρακράτηση φόρου με χαμηλότερο συντελεστή (π.χ. με το συντελεστή 3% που επιβάλλεται στις αμοιβές για τεχνικά έργα, όταν εκτός των αμοιβών αυτών καταβλήθηκαν και τόκοι υπερημερίας).

5. Μετά από όλα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω προκύπτει ότι οι πληρωμές τόκων, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι τόκοι υπερημερίας, που πραγματοποιούνται από 1.1.2014 και μετά υπόκεινται σε παρακράτηση φόρου με συντελεστή 15% και η παρακράτηση αυτή δεν εξαντλεί τη φορολογική υποχρέωση του δικαιούχου νομικού προσώπου ή νομικής οντότητας, εκτός των προσώπων που δεν έχουν τη φορολογική κατοικία τους και δεν διατηρούν μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα, αλλά για το εισόδημα αυτό θα φορολογηθεί, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην παρ. 3 του παρόντος.

Κατόπιν των ανωτέρω και δεδομένων των ερμηνευτικών αμφισβητήσεων που πιθανόν να προέκυψαν μέχρι την έκδοση της ΠΟΛ.1042/26.1.2015 εγκυκλίου μας, με την παρούσα γίνεται δεκτό, προκειμένου να αποφευχθεί πρόσθετο διαχειριστικό κόστος, ότι ο φόρος που δεν παρακρατήθηκε ή η διαφορά του φόρου που προκύπτει σε περίπτωση διενέργειας παρακράτησης με χαμηλότερο συντελεστή, κατά την καταβολή ή την πίστωση τόκων υπερημερίας μέχρι την έκδοση της ΠΟΛ.1042/26.1.2015 εγκυκλίου μας, δεν οφείλεται από τους υπόχρεους σε παρακράτηση, αλλά ο δικαιούχος των εν λόγω τόκων, νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα, θα φορολογηθεί για τους τόκους αυτούς με συντελεστή 26% ή 26% και 33%, κατά περίπτωση, συμψηφιζομένου μόνο του ποσού του φόρου που τυχόν παρακρατήθηκε για το εισόδημα αυτό, σύμφωνα με τα αναφερόμενα ανωτέρω.