Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

www.totsisgroup.gr Est.1954                                          Totsis Group 69 Χρόνια

ΤΕΥΧΟΣ logistis
Εισάγετε το email σας
και μείνετε ενημερωμένοι
Λεπτομέρειες ¶ρθρου
Τρίτη 13 Ιουνίου 2017
Αρθρο του ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΟΝΑ
Θεωρείται Ανωτέρα Βία το <<Κούρεμα>> απο τους Ασφαλισμένους Οργανισμούς του Ιδιωτικού Τομέα;


Ιωάννου Ρόνα
φορο-συμβούλου

Κατά γενικό κανόνα, με την λέξη «Βία» εννοούμε τον εκβιασμό, τον καταναγκασμό (αναλόγως της περίπτωσης), την παραβίαση, τον εξαναγκασμό και όχι μόνο, που επιβάλλεται σε κάποιον ή σε κάποιους.

Μάλιστα δε εάν καταβληθεί τυχούσα αντίδραση ή αντίσταση αυτών, που τους επιβάλλεται αυτή, μπορεί να κατηγορηθούν ίσως ότι ενεργούν και παράνομα.

Γι' αυτό, η επιβολή της θελήσεως του ισχυρού, χωρίς το νόμιμο δικαίωμα για την δυνατότητα αντίδρασης προς αποκατάσταση της αδικίας, δεν μπορεί να μη θεωρείται, αυτή η πράξη, ως καταναγκασμός ή εξαναγκασμός.

Επίσης, «βία» είναι η χρησιμοποίηση της δυνάμεως κάποιου ή κάποιων για την επιβολή θελήσεως.
Επομένως και το «κούρεμα» του ποσού των ήδη λαμβανόντων την σύνταξη των, στον ιδιωτικό τομέα, από αυτόν ή αυτούς που έχουν την δύναμη(!), οποιασδήποτε μορφής δύναμη, να το επιβάλλουν (ενώ θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτό δι άλλων τρόπων, όπως π.χ από έσοδα των ταμείων με εναλλακτικούς τρόπους που είναι και ο εσωτερικός δανεισμός, ο περιορισμός των δαπανών, ας πούμε, για πληρωμές των συντάξεων άνευ περικοπών και χωρίς να κινδυνεύει η μείωση των περιουσιών των ασφαλιστικών οργανισμών, περί ου ο λόγος), ανεξαρτήτως των όποιων επικαλουμένων, τάχα απ αυτούς, λόγων, ως εύκολη δικαιολογία των, για να προβαίνουν και αβασάνιστα μάλιστα σ αυτήν την ενέργεια του «κουρέματος», χωρίς την σύμφωνη γνώμη των δικαιούχων, ως συμβαλλομένων στην δική τους ασφάλιση, είναι μια αυθαίρετη και αναμφισβήτητη συνέπεια μείωσης του μέχρι τότε, και κάθε φορά, δικαιούμενου ποσού, που εκ του νόμου καταβαλλόταν σ αυτούς ως σύνταξη και μάλιστα και προ του αρχικού «κουρέματος», αλλά και στη συνέχεια όμως.

Η προβολή του λόγου ως δικαίωμα δέσμευσης χρηματικών ποσών, από το κράτος και από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς του, επειδή είναι ΝΠΔΔ και κατά καιρούς μπορεί να ενισχύονται οικονομικά από αυτό, το κράτος, παραβλέποντας όμως ότι και το κράτος, ενισχύθηκε απ αυτούς, τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, αρκετές φορές, δεν πρέπει να παγιοποιηθεί αυτή η δικαιολογία. Όμως, υποστηρίζεται ότι το κράτος δικαιούται (!), δια του παραπάνω λόγου, να προβαίνει σε ενέργειες μείωσης των περιουσιακών στοιχείων (χρήματα) των ασφαλιστικών οργανισμών και όχι μόνο αυτών, όταν επικαλείται δικές του ανάγκες. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να σταματά εδώ, επειδή έτσι βολεύει, αλλά πρέπει να έχει και συνέχεια για ολοκλήρωση αυτής της ενέργειας. Δηλαδή, να υποχρεούται το κράτος στην επιστροφή, εντόκως μάλιστα, των δεσμευμένων χρημάτων των ΝΠΔΔ και αυτό όχι όποτε θέλει εκείνο αλλά εντός σύντομης προθεσμίας.

Εάν κάτι τέτοιο δεν γίνει τότε επιβάλλεται, εμμέσως, και μια άλλη επιπλέον φορολόγηση, ας πούμε, των συνταξιούχων, δι άλλου δηλαδή τρόπου, απαράδεκτου, αφού τους μειώνονται βιαίως και ετσιθελικά τα νομίμως κατοχυρωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα χωρίς την αποκατάσταση αυτών.

Κατά την γνώμη μας, όλες οι μειώσεις της σύνταξης σε κάθε φορολογικό έτος θα έπρεπε να μειώνουν επιπλέον και αντίστοιχα την φορολόγηση των συνταξιούχων ή να αυξάνουν ανάλογα το αφορολόγητο όριο των ή ακόμα και να μειώνουν τις αντικειμενικές δαπάνες και υπηρεσίες, ως επίσης και αυτές της απόκτησης περιουσιακών στοιχείων, όταν χρειασθεί.

Δια των αναφερομένων ενεργειών εκ μέρους των αρμοδίων έχουμε και παραβίαση του άρθρου 4 παραγρ. 5 του Συντάγματος της χώρας για συνεισφορά του συνταξιούχου στα δημόσια βάρη πέραν των δυνάμεων του. Και αυτό απαγορεύεται. Δηλαδή έχουμε αντισυνταγματική ενέργεια;

Εν πάσει περιπτώσει η δια του παραπάνω τρόπου μείωσης των περιουσιών αυτών των ΝΠΔΔ (των ασφαλιστικών οργανισμών) που συστήθηκαν και ανήκουν υποστηριζόμενα, εν πολλοίς, από τους ασφαλισμένους των, δεν μπορεί να μη χαρακτηρίζεται πράξη «βιαία» και συνεπώς, για τον συνταξιούχο, η πράξη αυτή της μείωσης χωρίς επιστροφή του εισοδήματος του, θεωρείται «ανωτέρα βία» δια εξαναγκασμού(!) αυτής της ενέργειας που του γίνεται.

Μήπως θα πρέπει αυτές οι ενέργειες, σε βάρος των συνταξιούχων, να θεωρηθούν ως λανθασμένοι και απρογραμμάτιστοι χειρισμοί,, μια και κανείς δεν είναι αλάνθαστος, και να αποκατασταθεί επιτέλους αυτή η αδικία; Αλλά χρειάζεται πρώτα να γίνει κατανοητό και παραδεκτό από κάποιους(!) ότι πρόκειται πράγματι για αδικία που είναι ανάγκη να αποκατασταθεί η βλάβη και μάλιστα απαιτητικά. Από ποιούς όμως;

Η Τακτική Γεν. Συνέλευση της Ένωσης Διοικ. Δικαστών με ψήφισμα της την 11/2/2017 (πρόσφατα), με αφορμή το νέο Ασφαλιστικό (ν. 4387/2016) και μεταξύ των άλλων παραδέχεται και διαμαρτύρεται τονίζοντας:
"Δεν νοείται οι ασφαλισμένοι, οι οποίοι κατέβαλαν τις εισφορές τους κατά τον εργασιακό βίο τους, να καλύπτουν συνεχώς τα ελλείμματα του Ασφαλιστικού Συστήματος...". Όλοι οι ασφαλισμένοι.

Αυτά, της Ένωσης αυτής, αντανακλούν βέβαια και στο «κούρεμα» των συντάξεων όλων των ασφαλιστικών οργανισμών του συστήματος και στον ιδιωτικό τομέα, εννοείται. Ό,τι ισχυριζόμαστε και εμείς, δηλαδή.

Άρα, ο κάθε συνταξιούχος, που εμπίπτει στη διαδικασία αυτή του «κουρέματος», στερείται των δικαιωμάτων του επί του προγραμματισμένου, απ αυτόν, τρόπου επιβίωσης και την εκπλήρωση των όποιων υποχρεώσεων του ή μέρος αυτών, έναντι τρίτων, με βάση το ποσόν της σύνταξης του, ως τότε λαμβανομένης, αλλά και κάθε φορά από εκεί και ύστερα, ώστε τώρα αυτός, ο συνταξιούχος, να καθίσταται έτσι αδύναμος, λόγω των συνεχών εξαναγκασμών που του επιβάλλονται και χωρίς να υπήρχε, εν αρχοίς και ως τότε, κάποιος νόμος(!) που του επέβαλε να συμμορφωθεί αυτός και να μη εναντιωθεί στην απαίτηση του ισχυρού, κατά τα ανωτέρω.

Ουδέποτε μάλιστα, κατά την περίοδο της ασφάλισης του στον ασφαλιστικό οργανισμό, δεν υπήρξε διάταξη νόμου περί της δυνατότητας αυτού, του όποιου οργανισμού , να προβαίνει σ αυτή την πράξη του «κουρέματος», όποτε κρίνει σκόπιμο, προς δικό του όφελος ή αδυναμία πληρωμής του ή προς όφελος άλλων εμπλεκομένων ή υποστήριξης των , χωρίς αποκατάσταση, ακόμα και του ίδιου του κράτους.

Η καταβολή της σύνταξης, από τον ασφαλιστικό οργανισμό προς τον συνταξιούχο, γίνεται αφού ο δεύτερος κατέβαλλε ο ίδιος πραγματικά και όχι θεωρητικά (στα χαρτιά, που λέμε) χρήματα, ως τα αναλογούντα νόμιμα γ αυτόν ασφάλιστρα, που ο πρώτος του επέβαλλε κάθε φορά (παλαιότερα μάλιστα απειλώντας τον και δια προσωποκρατήσεως, στην περίπτωση καθυστερήσεως μηνιαίων ή διμηνιαίων εισφορών), στο χρονικό διάστημα της επαγγελματικής του δραστηριότητας, με την σύμφωνη γνώμη και του ίδιου του κράτους, προκειμένου να εισπράξει αυτός, ο ασφαλισμένος, αργότερα , όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, στην συνταξιοδότηση του, το μηνιαίο σύνταξιμο ποσόν που του έχει ήδη υπολογισθεί και καθορισθεί και ο πρώτος οφείλει να του το καταβάλλει εις ολόκληρον, χωρίς περικοπές..

Πράγματι, καταβλήθηκε στον συνταξιούχο το αναλογούν τότε ποσόν, το πρώτον, άλλως θα θεωρούνταν ως παρακράτηση χρημάτων που ενώ καταβλήθηκαν σ αυτόν , τον ασφαλιστικό οργανισμό, αυτός επιστρέφει και αποδίδει στον δικαιούχο ποσόν μειωμένο από του συμφωνηθέντος. Και όμως αυτό έπραξε στη συνέχεια ο ασφαλιστικός οργανισμός, καταβάλλοντας δηλαδή περαιτέρω μειωμένη τη σύνταξη και εξακολουθεί να γίνεται αυτό όταν εκδηλώνονται σ αυτόν διάφορες ανάγκες(!!!).

Στην μεγάλη εγκυκλοπαίδεια «ΑΚΜΗ» (εκδόσεις Φάρος α.ε) και στη λέξη «βία» διαβάζουμε: «λέμε ανωτέρα βία και εννοούμε κάθε εξαιρετικό και εντελώς απρόβλεπτο γεγονός, που εμποδίζει την εκπλήρωση ή την έγκαιρη εκπλήρωση μιας συμβατικής υποχρέωσης (π.χ. εξόφλησης χρέους). Το γεγονός αυτό είναι λόγος απαλλαγής από την σχετική ευθύνη».

Κατά δε τον Χαρ. Ε. Ανανιάδη, στο θέμα της «ανωτέρας βίας» καταγράφεται: «Παν τυχηρόν και απρόβλεπτον περιστατικόν του οποίου η αποτροπή εν τη συγκεκριμένη περιπτώσει είναι ανέφικτος, έστω και αν επιδειχθεί η υπέρτατη πρόνοια και καταβληθεί η υπερτάτη επιμέλεια, συνιστά « ανωτέραν βίαν». Πράξη εξουσίας δια της οποίας καθίσταται αδύνατη η εκπλήρωση της συμβατικής υποχρέωσης είναι λόγος « ανωτέρας βίας». Κατά το εμπορικό δίκαιο ως «ανωτέρα βία» χαρακτηρίζεται και η περίπτωση των τραπεζικών επιταγών και γενικά στις συμβάσεις».

Γι αυτό συντάχθηκε αυτό το άρθρο προς γνώση πάρα πολλών που εμπίπτουν σ αυτές τις περιπτώσεις. Αρμόδια βέβαια είναι τα δικαστήρια της χώρας για τα περαιτέρω.

Με όλα αυτά που προαναφέρθηκαν, συνάγεται το συμπέρασμα, κατά την γνώμη μας, ότι οι βλαπτόμενοι οικονομικά, αλλά και ηθικά, τουλάχιστον, συνταξιούχοι του ιδιωτικού τομέα, πρώην επιτηδευματίες ιδιαίτερα και όχι μόνον, πρέπει να αποκατασταθούν με την μέριμνα του ίδιου του ασφαλιστικού των οργανισμού, αλλά και του κράτους, που επέβαλλαν(!), για δικούς των λόγους, την μείωση του εισοδήματος των, («κούρεμα»), αυτό της μηνιαίας σύνταξης (συμπεριλαμβανομένων ολοσχερώς και όλων των επιδομάτων εορτών και αδειών πληρωμένων και φορολογούμενων καθ έτος), ώστε να μη καταστούν αυτοί έρμαια στις ορέξεις του όποιου άλλου ισχυρού (ας πούμε Τράπεζας), στην περίπτωση της αδυναμίας εκπλήρωσης της υποχρέωσης(!) αυτών (των δανειοληπτών), λόγω της ανωτέρας βίας που τους ασκήθηκε και η οποία, αδυναμία, τους έθεσε εκτός του καταρτισθέντος απ αυτούς οικογενειακού προϋπολογισμού, έναντι των υποχρεώσεων των.

Ως πρώτη ενέργεια της Τράπεζας π.χ. είναι να προβεί και αυτή, κατά το μερίδιο που της αναλογεί, σε σχετικό «κούρεμα» επί των οφειλομένων σ αυτή δανείων, για την διευκόλυνση των συνταξιούχων πελατών- δανειοληπτών , με αντίστοιχη υποχρέωση ικανοποίησης της από το ίδιο το κράτος, το οποίο ωφελήθηκε εν τέλει από τα χρήματα των συνταξιούχων, λόγω της μείωσης της συντάξεως των και της παρακράτησης των χρημάτων αυτών, για τακτοποίηση δικών του υποχρεώσεων, ας πούμε δανειακών, χωρίς την επιστροφή των όμως.

Άλλωστε οι Τράπεζες, αν και Α.Ε, έχουν ιδιαίτερα ευεργετήματα, που δεν θα έπρεπε, γιατί αποβαίνουν προς όφελος των μετόχων των, αφού πολλές φορές αυτές στηρίζονται από το κράτος σε μεγάλο μάλιστα βαθμό, που άλλης μορφής Α.Ε ούτε διανοούνται να κάνουν μια τέτοια σκέψη. Ακόμα, τους επιτρεπόταν και τους επιτρέπεται να επιβάλλουν χρεώσεις στους συναλλασσόμενους των με υψηλά επιτόκια κατά τους δανεισμούς, αλλά τυχαίνουν ακόμα και σε ανακεφαλαιοποιήσεις των, από διάφορες πηγές, όπως από τους δανειστές του κράτους, ενώ αυτές, οι ανακεφαλαιοποιήσεις, σκοπό είχαν και έχουν τις ενισχύσεις των επιχειρήσεων για να αντεπεξέλθουν της οικονομικής κρίσης και της ελάφρυνσης των μικροεπαγγελματικών αλλά και των καταναλωτικών γενικότερα δανείων, που όμως αυτό δεν γίνεται, δυστυχώς.

Τέτοιες ενισχύσεις, ανακεφαλαιοποιήσεων των τραπεζών, είχαμε με το Ν, 3723/9-12-2008, τον Ν. 3845/ 2010, τον Ν. 3864/2010, τον Ν. 3672/2010, τον Ν. 3965/2011, την πράξη νομοθετικού περιεχομένου ΦΕΚ 203/14-9-2011, τον Ν. 4031/2011, ΦΕΚ αρ. φύλλου 94/2012, και όλα αυτά ως τον Ιούλιο του 2015, χωρίς τα μετέπειτα ως σήμερα.

Ακόμα οι τράπεζες, από το πρώτο μάλιστα «μνημόνιο», πήραν επιπλέον πολλές δουλειές για λογαριασμό του δημοσίου και των ΔΕΚΟ, με προμήθειες, από τους ίδιους τους συναλλασσομένους πολίτες και τις επιχειρήσεις, αφού σχεδόν σταμάτησαν τις δανειακές των συναλλαγές με αυτούς , τις επιχειρήσεις και τους πολίτες δηλαδή, παρά του ότι αυτές, οι συναλλαγές, είναι και ο βασικός λόγος των τραπεζικών δραστηριοτήτων, ενώ θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε πολύ δραστικότερες και με μεγαλύτερη έκταση περικοπές στα κόστη τους και σε άλλα ευκόλως εννοούμενα.

Τέλος, αν το παραπάνω «κούρεμα» δεν θα συμβεί τότε κάπως αλλιώς θα πρέπει να ονομάζεται η όλη «βίαιη» αναφερθείσα ενέργεια (εμείς δεν την βαφτίζουμε) της μείωσης του εισοδήματος των συνταξιούχων του ιδιωτικού τομέα, με αυτόν τον τρόπο και απαιτείται η αποκατάσταση της ζημίας που υπέστησαν από το 2008, της κρίσης, και συνεχώς ως τώρα και αύριο βέβαια, για να μπορέσει να κινηθεί και η αγορά που έχει σχεδόν διαλυθεί ή στεγνώσει ή υπολειτουργεί σ αυτά τα χρόνια, εξ αιτίας και αυτών των περιπτώσεων, σε βάρος και του ίδιου του δημοσίου που πολλά στερείται.

Και εδώ, ασφαλώς, για την απονομή της δικαιοσύνης και της αποκατάστασης της αδικίας, επί του θέματος, αρμόδια είναι τα δικαστήρια των οποίων οι αποφάσεις πρέπει να εφαρμόζονται.

Υ.Γ. Γράφηκε στον τύπο και το διαδίκτυο ότι υπάρχουν πολλές αποφάσεις του Σ.τ.Ε που κρίνει αυτές τις συνταξιοδοτικές περικοπές ως αντισυνταγματικές και λένε ότι ακολουθούν και άλλες. Όμως, ο κάθε ενδιαφερόμενος πρέπει να προσφύγει για δικό του λογαριασμό. Είναι σίγουρο ότι τα δικαστήρια γνωρίζουν και λαμβάνουν υπόψιν τις δυσκολίες και τις αδικίες στους αναφερόμενους, αλλά και τις αποφάσεις του Σ.τ.Ε για απονομή δικαιοσύνης, όταν εκδικάζουν τέτοιες υποθέσεις ανθρώπων, που ως τώρα επιβίωναν αξιοπρεπώς και ανταποκρινόταν καλώς στις υποχρεώσεις των.


Εγκ. Α.Α.Δ.Ε. Ε 2016/06.03.2024
Διευκρινίσεις για τη φορολογική μεταχείριση της υπεραξίας που προκύπτει από τη μεταβίβαση μετοχών εισηγμένων σε χρηματιστηριακή αγορά στην περίπτωση που έχουν μεσολαβήσει εταιρικές πράξεις διάσπασης (stock split) ή συνένωσης (reverse stock split) μετοχών, καθώς και για την εφαρμογή του τρίτου, τέταρτου και πέμπτου εδαφίου της παρ. 4 του άρθρου 42 του ν. 4172/2013 (Α 167), όπως αυτά προστέθηκαν με το άρθρο 28 του ν. 5024/2023 (Α 41).
Εγκ. Α.Α.Δ.Ε. Ε 2020/07.03.2024
Αυτόματη αποστολή της άδειας παράδοσης στα εισαγωγικά καθεστώτα - Αυτόματη οριστικοποίηση των διασαφήσεων εισαγωγής.
Αποφ. Α.Α.Δ.Ε. Α 1039/13.03.2024
Τροποποίηση της υπό στοιχεία Α.1215/28-12-2023 απόφασης του Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων «Καθορισμός του αριθμού φορολογικών ελέγχων που θα διενεργηθούν κατά το έτος 2024» (Β 7475).
Αποφ. Α.Α.Δ.Ε. Α 1040/15.03.2024
Καθορισμός του περιεχομένου, της διαδικασίας, του τρόπου και του χρόνου υποβολής των Δηλώσεων Πληροφοριών αναφορικά με υπηρεσίες τεχνικής υποστήριξης Φορολογικών Ηλεκτρονικών Μηχανισμών (ΦΗΜ), που παρέχονται στις υπόχρεες οντότητες του άρθρου 1 του ν. 4308/2014 (Α 251), στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, για την τήρηση του Μητρώου Παρεχόμενων Υπηρεσιών Τεχνικής Υποστήριξης Φορολογικών Ηλεκτρονικών Μηχανισμών (ΦΗΜ).
Αποφ. Α.Α.Δ.Ε. A 1042/15.03.2024
Τροποποίηση της υπό στοιχεία Α.1157/12.10.2023 απόφασης του Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.) «Καθορισμός του χρόνου και της διαδικασίας αναβάθμισης των Μέσων Πληρωμών, που χρησιμοποιούν οι οντότητες του άρθρου 1 του ν. 4308/2014 (Α 251), από τους Παρόχους Μέσων Πληρωμών (NSPs), για την ολοκλήρωση της διαδικασίας διασύνδεσης αυτών με τα Ταμειακά Συστήματα, καθώς και κάθε άλλου ειδικότερου θέματος για την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 15Β του ν. 4987/2022 (ΚΦΔ). Τροποποίηση της υπό στοιχεία Α.1021/2023 (Β 1826) απόφασης του Διοικητή της ΑΑΔΕ» (Β 5994).
Περισσότερα »

Εγκύκλιος e-ΕΦΚΑ 14/2024
Ασφάλιση ιδιοκτητών τουριστικών καταλυμάτων κατ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 125 ν. 5078/2023 (ΦΕΚ 211/τ.Α/20.12.23)
Εγκύκλιος e-ΕΦΚΑ 9/13.02.2024
Χορήγηση εφάπαξ παροχής σε κληρικούς (άρθρο 122 Ν. 5078/2023 ΦΕΚ 211/τ. Α 7/20.12.2023)
Εγκύκλιος e-ΕΦΚΑ 8/13.02.2024
«Αναπροσαρμογή από 1/1/2024: α) του ανωτάτου ορίου ασφαλιστέων αποδοχών, β) των ποσών ασφαλιστικών κατηγοριών, κλάδου εφάπαξ παροχών (πρόνοιας), του e-ΕΦΚΑ έμμισθων δικηγόρων Δημοσίου και μισθωτών μηχανικών-υγειονομικών, που απασχολούνται στο Δημόσιο Τομέα με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου και γ) των ποσών ασφαλιστικών κατηγοριών, κλάδου επικουρικής ασφάλισης του e-ΕΦΚΑ και του Τ.Ε.Κ.Α., έμμισθων δικηγόρων Δημοσίου και μισθωτών μηχανικών, που απασχολούνται...
Εγκύκλιος e-ΕΦΚΑ 01/15.01.2024
Νέο νομικό πλαίσιο για την απασχόληση συνταξιούχων εξ ιδίου δικαιώματος (λόγω γήρατος/αναπηρίας), με την αντικατάσταση του άρθρου 20 του ν. 4387/2016 (Α 85). Κοινοποίηση των διατάξεων του άρθρου 114 του ν. 5078/2023 με παροχή οδηγιών
Εγκύκλιος e-ΕΦΚΑ 45/15.09.2023
Ασφαλιστικές εισφορές εργατών γης που αμείβονται με εργόσημο.
Περισσότερα »
Επιμέλεια:
ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΤΟΤΣΗΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΡ. ΤΟΤΣΗΣ
Ειδήσεις - Κρίσεις Σχόλια
Aρθρο του Γιώργου Δαλιάνη
του Διονύση Σαμόλη
και της Νίκης Χατζοπούλου
Συμπληρωματικά στοιχεία του ΣΔΟΕ και της Οικονομικής Αστυνομίας παρατείνουν την παραγραφή;
Aρθρο της Τζένης Πάνου
Φορολογικά προνόμια για αλλοδαπούς συνταξιούχους
Aρθρο του Σωκράτη Μπόγια
'Ελεγχος ενδοομιλικών συναλλαγών στην Κύπρο
Aρθρο της Τατιάνας Ψαριανού
Τα μακροχρόνια υπόλοιπα εμπορικών λογαριασμών δεν χαρτοσημαίνονται.
Επιμέλεια:
Χρήστος Ν. Τότσης
Νικόλαος Χρ. Τότσης
Ειδήσεις - Κρίσεις Σχόλια:
Αρθρο του Χρυσόστομου Γκίκα
Επισημάνσεις εκ των άρθρων 37 και 50 παρ. 7 του Κ.Φ.Δ. (ν. 4174/2013) για τα δικαιώματα των αλληλεγγύως ευθυνομένων
Αρθρο του Γιώργου Δαλιάνη
Η μεταβίβαση ατομικής επιχείρησης
Αρθρο του Γεώργιου Παλαιτσάκη
Οι εννέα τρόποι για την «αποφυγή» των τεκμηρίων
Αρθρο του Γεώργιου Κόντου
Έσοδα και διαδικασία αναγνώρισής τους
Περισσότερα »
ΚΑΛΑΘΙ ΑΓΟΡΑΣ
Το καλάθι είναι άδειο