Δαπάνες για προώθηση φαρμακευτικών προϊόντων.- Φορολογική αντιμετώπιση δαπανών φαρμακευτικών επιχειρήσεων σχετικών με προώθηση φαρμακευτικών προϊόντων.
(Υπ. Οικ. 1081156/25.07.2008/Πολ. 1109)

Με αφορμή ερωτήματα που έχουν τεθεί αναφορικά με το παραπάνω θέμα, παρέχουμε τις ακόλουθες διευκρινίσεις:

1. Με τις διατάξεις του άρθρου 31 του Κ.Φ.Ε. (Ν. 2238/1994) προβλέπεται λογιστικός προσδιορισμός του καθαρού εισοδήματος των επιχειρήσεων που τηρούν επαρκή και ακριβή βιβλία δεύτερης και τρίτης κατηγορίας του Κ.Β.Σ. με έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα των δαπανών που ορίζονται σ΄ αυτό το άρθρο.

2. Με τις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 49 του ν. 2519/1997 «Ανάπτυξη και εκσυγχρονισμός του Εθνικού Συστήματος Υγείας, οργάνωση των υγειονομικών υπηρεσιών, ρυθμίσεις για το φάρμακο και άλλες διατάξεις» ορίζεται, ότι οι δαπάνες προώθησης φαρμακευτικών προϊόντων, που για τη χορήγησή τους απαιτείται, κατά την απόφαση άδειας κυκλοφορίας τους, ιατρική συνταγή κάθε επιχείρησης, δεν επιτρέπεται να υπερβαίνουν τα ποσά που ορίζονται με απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης, Οικονομικών και Υγείας και Πρόνοιας, ύστερα από πρόταση του Ε.Ο.Φ., κατά ποσοστά υπολογιζόμενα επί των ετήσιων πωλήσεων με βάση τη χονδρική τιμή πώλησης. Με όμοια απόφαση ορίζεται ποιες δαπάνες αναγνωρίζονται ως δαπάνες προώθησης κατά τις διατάξεις της παραγράφου αυτής.
Κατ’ εξουσιοδότηση των παραπάνω διατάξεων εκδόθηκε η Κ.Υ.Α. Υ6α/28403/01/27.5.2002 (Φ.Ε.Κ. Β’ 684) των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών-Ανάπτυξης-Υγείας & Πρόνοιας, η οποία τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε από την Κ.Υ.Α. Υ6α/οικ. 121863/11.12.2002 (Φ.Ε.Κ. Β’ 1569) των ίδιων Υπουργών και με την οποία καθορίζονται οι δαπάνες των φαρμακευτικών επιχειρήσεων που αναγνωρίζονται ως δαπάνες προώθησης φαρμακευτικών προϊόντων, καθώς και τα ανώτατα όρια των προβλεπόμενων συνολικών κατά χρήση σχετικών δαπανών.

3. Από τις διατάξεις της παραγράφου 2 του παρόντος προκύπτει ότι η παραπάνω Κ.Υ.Α. δεν εισάγει φορολογική ρύθμιση ούτε αναφέρεται σε προϋποθέσεις αναγνώρισης των δαπανών των φαρμακευτικών επιχειρήσεων από φορολογικής πλευράς, αλλά ρυθμίζει θέματα που άπτονται της φαρμακευτικής ιδίως νομοθεσίας και πιο συγκεκριμένα θέματα που σχετίζονται με την τιμολόγηση των φαρμακευτικών προϊόντων από τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις (σχετ. και η 1791/2003 απόφαση του Σ.τ.Ε.). Συνεπώς, για την αναγνώριση των δαπανών των παραπάνω επιχειρήσεων από φορολογικής πλευράς, συνεχίζουν να έχουν εφαρμογή αποκλειστικά οι κείμενες φορολογικές διατάξεις, δηλαδή οι δαπάνες των εν λόγω επιχειρήσεων αναγνωρίζονται προς έκπτωση, εφόσον από τον έλεγχο προκύπτει ότι συντρέχουν, με βάση τα πραγματικά δεδομένα, όλες οι προβλεπόμενες προϋποθέσεις κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 31 του Κ.Φ.Ε.

Ευνόητο βέβαια είναι ότι σε κάθε περίπτωση τα οριζόμενα από την ανωτέρω Κ.Υ.Α. μπορεί να συνεκτιμώνται κατά τους διενεργούμενους φορολογικούς ελέγχους, ιδίως σε ό,τι αφορά τα προβλεπόμενα από αυτήν ανώτατα όρια δαπανών. (1064348/1328/ΔΕ-Α/4.7.2003 έγγραφό μας).

Επίσης, οι ενδιαφερόμενες φαρμακευτικές επιχειρήσεις ή οι επαγγελματικές τους ενώσεις δύνανται, σύμφωνα με την παρ. 21 του άρθρου 31 του ν. 2238/1994, να υποβάλουν για τη συγκεκριμένη δαπάνη που τους απασχολεί, αίτηση προς την Δ/νση Φορολογίας Εισοδήματος, προκειμένου να αποφανθεί η γνωμοδοτική επιτροπή που λειτουργεί στο Υπουργείο μας.